رمضان؛ ماه کمال انسان و رحمت بی‌پایان پروردگار متعال 

به گزارش ایکنا از بوشهر، نخستین سلسله جلسه «احکام و اخلاق» آیت‌الله غلامعلی صفایی‌بوشهری، چهاردهم فروردین‌ماه، ویژه ماه مبارک رمضان بعد از اقامه نمازجماعت ظهر و عصر از سوی دفتر نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه بوشهر و با همکاری کانون فرهنگی هنری نینوا در مسجد امام حسن‌مجتبی(ع) مرکز استان برگزار شد. 

رمضان؛ ماه کمال انسان و رحمت بی‌پایان پروردگار متعال 

آیت‌الله صفایی‌بوشهری در این جلسه با بیان اینکه ماه مبارک رمضان، ماه وصال عشاق و دلباختگی برای رسیدن به مخلوق عالم هستی است، اظهار کرد: ماه مبارک رمضان، ماهی پُر از سجایای و الطاف خداست و ماه بهار قرآن و ماه رمضان، ماه نجات و کمال انسان و ماه رحمت بی‌پایان خداوند است. 

وی با اشاره به اینکه حیات آخرت نهایت ندارد و خَالِدِينَ فِيهَا است، افزود: خداوند متعال با دین شخصیت انسان را معماری می‌کند و اگر کسی بر اساس ایمان و عمل صالح زندگی کرد، به بهشت جاودانه می‌رسد. 

امام جمعه بوشهر بیان کرد: خداوند ماه مبارک رمضان را برای این مسئله قرار داده است که انسان‌های متقی بتوانند از این ظرفیت ارزشمند، ماه بهار قرآن، به قدر بی‌نهایت و غیر‌شمارش ثواب جمع‌آوری کنند که حتی فرشتگان الهی نتوانند ثواب آن را بنویسند. 

آیت‌الله صفایی‌بوشهری در ادامه عنوان کرد: امام حسن‌مجتبی(ع) فرموده‌اند که ماه رمضان به‌مانند یک میدان مسابقه بر اساس کسب مدارج ایمانی و عمل به آیات الهی است و آنهایی که از فیوضات این ماه عظیم در ماه بهار قرآنی استفاده نمی‌کنند و حتی کسانی‌که در این لحظات ایمانی ماه بندگی استغفار نکنند، شکست می‌خورند. 

تربیت قرآنی راه رسیدن به درجه اعتدال الهی است 

مفسر مدرسه علمیه امام خمینی(ره) بوشهر گفت: ماه رمضان، ماه تربیت انسان است و انسان‌هایی که ۳۰ روز در این ماه عظیم و بهار قرآنی بتوانند نفس خود را کنترل و مدیریت کنند به یک درجه اعتدال الهی می‌رسند، پس انسان‌ها نباید کنترل خود را در ماه مبارک رمضان به افسار نفسانی بسپارند زیرا خداوند در قرآن کریم با تاکید بیان کرده است «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ». 

نافرجامی مقصد نیات پوچ 

وی با بیان اینکه نیت جوهره عبادت است، اظهار کرد: تربیتی که با جمع‌آوری ثواب ایمانی و دینی به نتایج و آثار مثبت در کارنامه بندگی انسان‌ها نینجامد، مقصدی نافرجام دارد، و این نشان از آن است که تمامی آثار ثواب جمع‌آوری شده کارها در بخش کاشت و برداشت بر پایه نیات پوچ و هوای نفسانی است.